Terapia logopedyczna obejmuje:

- usuwanie zaburzeń mowy - przywracanie mowy w przypadku jej utraty, - nauczanie mowy, która się nie wykształciła, - wyrówanie opóźnionego rozwoju mowy,
- wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej,
- likwidacja przyczyn i skutków zaburzeń mowy, do których zalicza się zarówno psychologiczne jak i pedagogiczne konsekwencje zaburzeń mowy.

Badanie/Diagnoza

Praktyka pokazuje, że bardzo często zaniepokojeni rodzice zwracają się z wątpliwościami odnośnie rozwoju mowy do lekarza pediatry aniżeli do logopedy/neurologopedy/psychologa. Tymczasem to właśnie w/w specjaliści zajmują się oceną rozwoju mowy dziecka oraz diagnozą jego umiejętności komunikacyjnych.

Mowa jest wyższą i złożoną czynnością umysłową dlatego nie rozwija się osobno ale wspólnie z innymi obszarami mózgu ludzkiego związanego z motoryką dużą (chodzenie, bieganie, skakanie) oraz z motoryką małą (siła i zręczność palców oraz dłoni), myśleniem, pamięcią, uwagą a także z spostrzeganiem (odbiór bodźców przez narządy zmysłów).
W związku z tym logopeda/neurologopeda poza oceną rozwoju mowy dziecka zwraca uwagę także na jego rozwój ruchowy, poznawczy a także emocjonalno-społeczny.

Bardzo istotnym wskaźnikiem diagnostycznym są także funkcje prymarne (prof. Pluta-Wojciechowska). Według filozofii MFS a także dr Butejko najważniejszą funkcją jest funkcja oddychania przez nos. Prawidłowy oddech zapewnia nie tylko prawidłowy rozwój twarzoczaszki, zgryzu ale wpływa istotnie na ludzkie zdrowie. Prawidłowe gryzienie, żucie, połykanie mają znaczący wpływ na rozwój kości szczęki i żuchwy. Siły wytwarzane podczas czynności gryzienia i żucia działają na kości szczęki oraz żuchwy i wpływają na właściwą równowagę mięśniową. Wada postawy również może mieć wpływ na wadę wymowy także bardzo istotną kwestią diagnozy jest holistyczne podejście do każdego dziecka/dorosłego.

Aby prawidłowo ocenić rozwój dziecka konieczne jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu dotyczącego okresu prenatalnego (przebiegu ciąży), okołoporodowego, niemowlęcego oraz późniejszego wieku (żłobek, przedszkole, szkoła). Po zdiagnozowaniu przyczyn zaburzonego rozwoju mowy bądź wady artykulacyjnej, neurologopeda doradza w kwestii stymulacji bądź terapii, proponuje formy oddziaływania terapeutycznego dostosowane do możliwości oraz indywidualnych potrzeb dziecka. Zaleca także, w razie konieczności, konsultacje u innych specjalistów. Ustala z rodzicami warunki współpracy a także przekazuje wskazówki do ćwiczeń w domu.